Dlaczego urządzenie fiskalne dla transportu pasażerskiego musi być bileterką?
Wielu przewoźników ma wątpliwości co do tego, czy może prowadzić sprzedaż biletów na zwykłych kasach fiskalnych. Nieświadomi, bardzo często decydują się na takie rozwiązanie.
Dostajemy pytania od czytelników na temat tego zagadnienia. Często to nasi czytelnicy sami zwracają uwagę na pewne aspekty prawne.
Chcielibyśmy przedstawić znane nam argumenty prawne za tym, że urządzenie fiskalne dla transportu pasażerskiego MUSI być bileterką.
Wysłaliśmy również oficjalne zapytanie do Urzędu Skarbowego z prośbą o opinię w tej sprawie. Odpowiedź opublikujemy na łamach naszego bloga.
Przepisy podatkowe
Firmy przewozowe świadczą usługi, dla których ustawodawca przewiduje bardziej rygorystyczne metody ich ewidencji.
Art. 111 pkt 3d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) stanowi:
W przypadku gdy dla danego rodzaju czynności, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7a pkt 1, są przewidziane kasy rejestrujące o zastosowaniu specjalnym – podatnik jest obowiązany stosować te kasy.
Dla transportu pasażerskiego przewidziane są kasy o zastosowaniu specjalnym – są to bileterki. Używanie zwykłej kasy fiskalnej do sprzedaży biletów nie jest zgodne z prawem.
Warunki techniczne dla kas rejestrujących
§ 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076) mówi, że: Kasy przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego mogą posiadać jeden wyświetlacz dla operatora i kupującego oraz muszą posiadać funkcję rejestracji i naliczania dopłat do przewozów w podziale na poszczególne kategorie ulg ustawowych, a także funkcję sporządzania dobowych i miesięcznych raportów dopłat do biletów ulgowych.
Zawartość biletu
Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 915, z późn. zm.), umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd. Zgodnie z ust. 2, na bilecie umieszcza się co najmniej:
1) nazwę przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego,
2) relację lub strefę przejazdu,
3) wysokość należności za przejazd,
4) zakres uprawnień pasażera do ulgowego przejazdu.
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363). § 10 ww. rozporządzenia dotyczy przewoźników pasażerskich. Określa on sposób ewidencji i obowiązkowy zakres minimalnych informacji drukowanych na paragonach wydawanych przez przedsiębiorców świadczących usługi transportu pasażerskiego.
§ 10 Paragon fiskalny drukowany przez kasę o zastosowaniu specjalnym przeznaczoną do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego zawiera co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2) numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3) numer kolejny wydruku;
4) datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5) oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6) oznaczenie „BILET” lub „OPŁATA DODATKOWA”;
7) rodzaj biletu;
8) tytuł ulgi w przypadku biletu ulgowego;
9) numer kursu;
10) nazwę przystanku początkowego i końcowego lub zakres ważności, lub okres ważności biletu;
11) cenę jednostkową usługi;
12) wartość ulgi w przypadku biletu ulgowego;
13) liczbę i wartość sumaryczną sprzedaży danej usługi, z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
14) wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
15) wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
16) wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
17) łączną kwotę podatku;
18) łączną kwotę sprzedaży brutto;
19) oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
20) kolejny numer paragonu fiskalnego;
21) imię i nazwisko posiadacza biletu w przypadku biletów okresowych imiennych;
22) logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
Jak widać to co powinien zawierać bilet jest ściśle określone. Taką ilość informacji na bilecie mogą zapewnić właśnie bileterki. Mniejsza ilość informacji na bilecie negatywnie wpływa na prawa pasażerów. W przypadku reklamacji i dochodzenia od przewoźnika roszczeń, niezbędne jest przedstawienie oryginału biletu (wg. § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 24 lutego 2006 r. w sprawie ustalania stanu przesyłek i postępowania reklamacyjnego). W przypadku konieczności dochodzenia przez pasażera swoich praw przed innymi organami będzie on w trudnej sytuacji dowodowej. Zwłaszcza w przypadku, gdy z treści biletu nie wynika żadna trasa przejazdu. Ogranicza to możliwość skutecznej zmiany umowy przewozu jeśli chodzi o relację przejazdu. Brak na bilecie trasy przejazdu jest również problemem dla pasażerów, którzy skorzystali z innego środka transportu w zastępstwie za np. odwołany pociąg i będą chcieli w drodze reklamacji dochodzić zwrotu kosztów alternatywnego przejazdu.
Rozliczanie ulg ustawowych
W przypadku, gdy przewoźnik stosuje (ma taki obowiązek w świetle art. 18a ustawy o transporcie drogowym) i rozlicza z odpowiednim organem dopłaty do ulg ustawowych lakoniczne oznaczenia na biletach mogą powodować niewłaściwe ewidencjonowanie niektórych zniżek i narażać Skarb Państwa na straty. Kontrola przeprowadzona u takiego przewoźnika będzie prawdopodobnie skutkowała żądaniem zwrotu dotychczas wypłaconych dopłat do biletów ulgowych.
A jakie są Państwa doświadczenia w tym zakresie. Czy kiedykolwiek spotkaliście się z sankcjami za sprzedaż biletów na zwykłej kasie fiskalnej?
